Konieczne jest wtedy podparcie płyt stropodachowych w miejscu dylatacji w ten sposób, aby zapewnić w miarę swobodny przesuw dylatowanych części. Rozwiązuje się to opierając elementy stropodachu na ustroju podpierającym za pośrednictwem podkładek ślizgowych. Najczęściej jako podkładki ślizgowe stosuje się dwa sklejone paski papy. Do środka szczeliny wprowadza się materiał ściśliwy o grubości ok. 36 mm nie wymagający ochraniania gładzią (korek, twardsze odmiany styropianu), przykrywając go z wierzchu paskiem o szerokości 50-60 cm z papy asfaltowej lub z papy jutowej. Pasek ten przyklejany jest na swych końcach tak, że w osi dylatacji pozostaje część nieprzyklejona o szerokości ok. 30 cm. W przypadku stosowania paroizolacji umieszcza się w dylatacji na jej przedłużeniu blachę ślizgową. Gdy dylatacja stropodachu pokrywa się z dylatacją budynku, a także gdy dylatacje stropodachu są rozstawione w dużych odległościach, konstruuje się je w ten sposób, że warstwy izolacji są w połączeniu zginane. [przypisy: hurtownia torebek, wbijanie pali, płytki podłogowe ]
Powiązane tematy z artykułem: hurtownia torebek płytki podłogowe wbijanie pali