Odległość koryta dachowego od ściany nie może być mniejsza niż 0,5 m, gdyż koryta przylegające do ścian łatwo zapełniają się śniegiem i lodem. Ponadto prawidłowe uszczelnienie koryta przylegającego do ściany jest trudniejsze. Także wewnętrzne rury spustowe sytuować należy możliwie daleko od ścian i krawędzi budynku. Rury te powinny być ocieplone niezależnie od tego czy stropodach jest pełny, czy wentylowany. Niedopuszczalne jest, niekiedy jeszcze stosowane, umieszczenie koryta dachowego tuż przy ścianie attyki, z którego woda odprowadzana jest poprzez ścianę attyki do rynny spustowej umieszczonej na zewnątrz. Przy odwodnieniu prowadzonym na zewnątrz budynku stosować należy rynny blaszane zawieszane albo nad małym gzymsem, albo na końcu niewielkiego gzymsu. Niewłaściwe jest umieszczanie rynny nad dużym gzymsem. Gzyms taki nagrzewa się w czasie odwilży wolniej niż pozostała część dachu. Spływająca ze stropodachu woda styka się z zimny m gzymsem, co prowadzi do oblodzenia gzymsu. Na gzymsie takim łatwo też zalega śnieg. Podobne zjawisko występuje także w przypadku rynien żelbetowych, nagrzewających się zbyt wolno a dodatkowo trudnych do konserwacji. Nie zaleca się także stosowania rynien gdyż łatwo zalega w nich śnieg i lód. Nieprawidłowym rozwiązaniem jest również zawieszanie rynny bez gzymsu. W tym przypadku przelewająca się przez rynnę woda grozi zamoknięciem ścian, a nawet ich obmarzaniem. [więcej w: drewniana boazeria, wbijanie pali, listwy przysufitowe ]
Powiązane tematy z artykułem: drewniana boazeria listwy przysufitowe wbijanie pali